Buitenleven

Home

Contact

Nostalgie

Pagina 15 van 37

Buitenverblijven in H-S

Foto's en verhalen uit "Het Nieuwsblad" van 1959 & 1960

[In de volksmond "Het Bokkeblad"]

„WELGELEGEN” KLEINEMEER (10)

Een droef gebeuren

De huiskamer. ± 1920.

Wie het kerkhof te Sappemeer bezoekt, treft achter de hervormde kerk de graven aan van de familie Star Lichtenvoort. Het schrift op de oudste zerken is vrijwel uitgewist; doch op één is het familiewapen nog duidelijk zicht- baar. Slechts enkele ingewijden weten, dat hier een jonge veelbelovende zoon is ter ruste gelegd. Het was mr. Volkert Heringa Lichten-

voort; die in 1847 op 25-jarige leeftijd over- leed.

In Kropswolde woonde in die dagen een boe- renarbeider Klaas Harms Bouman. Een zeer begaafd man, die het later tot deurwaarder bracht. Hij gaf ook enkele gedichtenbundels uit. In „Herfstvruchten’’ treft ons een rouw-dicht op bovengenoemde Volkert, opgedragen aan diens vader:

Gelijk een frissche telg, die, welig opgeschoten,

In volle lentepracht voor ’s wandlaars oogen prijkt,

En in dien edlen stand, als evenbeeld, gelijkt Aan den verheven stam, waaruit hij is gesproten:

Zoo stond, Heer Lichtenvoort, uw Folkert aan uw zij; Een zoon, op wien uw hart regtmatig roem mogt dragen, Het sieraad van uw huis, de blijdschap uwer magen,

De luister van uw stam, de hoop der maatschappij.

Doch wat gestalte en stand Natuur hem had geschonken,

Hoe deftig toegerust met kennis en beleid,

Hoe lieflijk ook zijn weg met bloemen scheen bespreid,

Hoe zacht hem de eerbre min mogt streelen en belonken:

’t Was slechts bedrieglijk licht, dat vleijend hem omscheen; Daar rees een donkre wolk, van schrik en weedom zwanger,

Al dreigend dreef zij aan, ’t werd beurtlings bang en banger, En vreeslijk trof de slag, waardoor uw hoop verdween.

Uw lievling, reeds ter prooi aan de onbedwingbre krachten Van ’t koortsverwekkend vuur, dat, in verbolgen gloed,

Door zenuwvocht en spier, in bloed en adren woedt,

En zich door kunde of vlijt laat teuglen noch verzachten, Moest strijden, maar bezweek in d’ongelijken strijd;

Geen hulp, hoe welgemeend, kon hem verligting geven, Zijn laatste polsslag sloeg, en ^ft welbestede leven Des jonglings was met eer aan de eeuwigheid gewijd.

Nu rolde een jammerkreet door ’t loof der hooge boomen, Een schoone Star verschoot, en ’t Welgelegen oord Scheen in een diepen poel, een tranenvloed, gesmoord, Waaruit het spade of slechts ten halve mogt bekomen;

’t Was of het huis bezweek, dat jaren sierlijk stond Gevestigd, en voortaan, naar ’t scheen voor veler oogen, Om welvaart en genot lofwaardig te verhoogen,

Een uitgelezen steun in d’edlen Folkert vond.

Aldus de eerste coupletten van dit treffend gedicht. Wij zouden het nu eenvoudiger zeg- gen; de gezwollen stijl van die tijd doet ons onwezenlijk aan. Toch was het oprecht ge- meend.

De vader, die dit noodlot trof, was mr. Willem Cornelis Star Lichtenvoort. Hij was in Gro- ningen geboren en huwde te Leeuwarden met Sjoukje Oldersma Heringa, afstammelinge uit een oud fries geslacht. Uit dit huwelijk zijn twee zoons en een dochter geboren. De moe- der stierf bij de geboorte van het derde kind,

30 jaren oud. Mr. Star Lichtenvoort, die eerst rechter was te Winschoten, betrok later „Wel- gelegen”, toen hij in 1827 zijn vader, mr, Cor- nelis Star Lichtenvoort, als kantonrechter te Hoogezand opvolgde. Behalve de dorpsbe- langen, behartigde hij ook als lid van Gede- puteerde Staten de provinciale zaken. Bij zijn dood in 1849 liet hij een groot vermogen na: hij behoorde tot de tien hoogstaangeslagenen in de provincie Groningen. „Welgelegen” ging toen over op zijn oudste zoon : Cornelis Star Lichtenvoort. Mr. G. N. Schutter.