Copyright © 2017 H. Swart - http://www.koosswart.com
Zoals het vroeger was....
Foto's en verhalen uit "Het Nieuwsblad" van 1959 & 1960
[In de volksmond "Het Bokkeblad"]
Pagina 11 van 26
Vorige week waren we in de mooie Slochter- straat. Het was een boomrijke laan, die Sappe- meer het aanzien gaf van een Veluws of Drents dorp. Op die foto kon men wel een ingang ver- moeden, maar niet zien. Daarom hebben we voor deze week maar het vervolg op de Sloch- terstraat gekozen of beter het begin daarvan. Zoals men hierboven ziet, is er weer een molen bij betrokken. Hoogezand—Sappemeer had vroeger het bruggen- en molendorp kunnen heten. In deze serie hebben we tenminste al een vijftal bruggen en een viertal molens besproken. Wat de molens betreft, moet men die van heden erbij tellen.
Beslist doen we daar die bruggen en molens nog geen eer mee aan. Ongetwijfeld zijn er wel meer in onze gemeente geweest. Hierboven dan Bosschers molen, die de ingang van de Slochter- straat aan het oude diep beheerste. Op de vorige foto kon men al zien, dat de straat nog niet de breedte had van thans en dat komt nu nog eens naar voren. Een klein groepje mensen, we kennen hen niet, neemt haast de gehele breedte van de ingang in.
Het lijkt er veel op, alsof een jongen op de hoek tegen de muur aan leunt. Dat zou nu niet meer kunnen. Dit huis is namelijk afgebroken en er kwam geen nieuw voor in de plaats. Het was na- melijk nodig, dat de straat werd verbreed. Te- genwoordig ivordt de hoek aan de rechterzijde van de foto gevormd door het huis, dat erop volgde. Het is hier dus niet te zien. Evenmin kan men uit de foto opmaken, dat in het hoekhuis een winkel was gevestigd en wel een waar oude pistolen en ijzerwaren werden verkocht. Dat was voor de vertimmering tot manufacturen- was voor de vertimmering tot manufacturen-winkel van Klein.
Na de afbraak werd dus het volgende perceel hoekhuis. Tegenwoordig woont er de drogist Schaaphok in, maar daarvoor was het het in- strumentenhuis van Kollé. Een zoon van deze Kollé heeft nu een optiekwinkel in Groningen. Het huis van Schaaphok heeft echter een andere vorm gekregen. Er werd een volledige etage opgebouwd. Na de drogist volgt café Vroom. Omstreeks 1900 stond daar een sarrieshut. Die trof men toen in de buurt van elke molen aan
om onderdak aan de commies te verschaffen. Er bestond namelijk nog een belasting op het gemaal. Ieder, die koren wilde laten malen, moest daarvoor betalen en tegen het bewijs kon hij dan bij de molen terecht. Hiervoor moest hij het pad nemen, dat tussen de Sarrieshut en het huis van Kollé, thans Schaaphok, naar de molen leidde. Men moest dus de commies pas- seren om de molen te bereiken. Mogelijk wist men toch nog wel de belasting te ontduiken. Naast deze veranderingen is ook de molen ver-dwenen. De wachter aan het begin van de Slochterstraat moest ook het veld ruimen toen de mechanisatie de wind geen rol meer liet spe- len óm van graan meel te maken. Ten slotte is er eigenlijk niets van de ingang van de Slochter- straat overgebleven. Het huis waarvan het dak nog naast de molen is te zien, is hetzelfde, dat we vorige week aanduidden als het huis van Tinga. Dat werd ook afgebroken.
Links zien we nog enig geboomte van de tuin, waarlangs het houten hek liep. Ook dat is er niet meer, de tuin niet en evenmin het hek. Het hek, dat naar het lijkt, langs het diep staat, heeft andere vormen aangenomen. Wanneer we ons niet vergissen, staat daar een richtingwijzer bij. Er is er ook nu nog een. We gebruikten die wel eens in een puzzle, maar het was een mo- dernere dan we op de foto hierboven menen waar te nemen.
Geen draaiende wieken meer, weinig geboomte bleef over, maar de gemeente Hoogezand—Sap- pemeer heeft haar wieken uitgeslagen. Als men thans op het parkeerterrein bij het Centrum Theater loopt, dan liep men daar vroeger over tuingrond. Wanneer men voor de winkel van Schaaphok staat, dan zoeken de dames naar verfraaiingsmiddelen, de mannen naar een ge- schenk, waar reuk aan zit, de kinderen naar drop omdat ze zo verkouden zijn of het lekker vinden. Voorheen keek men er naar instrumen- ten. Dat is veranderd, het instrument dat door een gemeente wordt bespeeld, verandert steeds van klank, maar „Zoals het vroeger was....” wil de echo nog eens laten horen uit de tijd van omstreeks een eeuw geleden en men zal er herinneringen in horen klinken, herinneringen, die ontegenzeglijk tot ondergrond zullen heb-ben, dat het vroeger mooi was en anders dan nu.