Copyright © 2017 H. Swart - http://www.koosswart.com

Zoals het vroeger was....

Foto's en verhalen uit "Het Nieuwsblad" van 1959 & 1960

[In de volksmond "Het Bokkeblad"]

Pagina 14 van 26

De bovenstaande foto zou een reclame in de krant kunnen zijn. Al die figuren er op. Maar er staan geen cijfers bij en men behoeft dus niet te raden wie nummer een is of nummer vijf of zeven, zoals betreffende advertenties wel eens plegen te verlangen. Wanneer men toentertijd al aan dergelijke reclame dacht, dan zou men op deze foto beslist ergens Hotel De Unie kunnen lezen. Hotel De Unie zullen velen zich afvragen. Was dat dan aan de Hoofdstraat of de Hoorder- straat. Wanneer zij niet precies de plek herken- nen, dan duidt de foto toch teel op een van die beide straten, die in eikaars verlengde liggen en van oudsher gescheiden bleven, omdat Hooge- zand ergens ophield en ook Sappemeer.

Hotel De Unie bevond zich tot ongeveer 1903 aan de Hoofdstraat. Bevond, schrijven we. Het staat er nu niet meer, want omstreeks 1903 werd het door brand verwoest. Met het huidige hotel Faber en het huidige hotel Struvé had het veel gemeen en men kan zich afvragen of bij deze drie hotels dezelfde architect in de arm is genomen. Behalve het uiterlijk had De Unie nog wel meer met genoemde hotels gemeen.

Behalve een centrum van vermaak en de moge- lijkheid voor gasten om er de nacht door te bren- gen, stond een bovenzaaltje in dienst van de zangkunst. Daar oefenden reeds kinderkoren en een van de jeugdigen zou later nog eens de dirigeerstok ter hand nemen.

Het vermaak concentreerde er zich op speciale dagen. Een kort traject werd afgezet. Een touw langs de bomen gespannen, zorgde ervoor, dat de belangstellenden niet te ver opdrongen bij de draverijen, die er met pony's werden gehouden. Het waren niet de enige spannende wedstrijden. De racefietsen van thans waren er nog niet, maar wel werden er wielerwedstrijden georga- niseerd, kunstrijden. Brvourstukjes werden uit- gehaald om het publiek te laten genieten. Stil- staan en tussen de fiets doorkruipen eisen. ook nu nog de grootste behendigheid. De gymnas- tiekleraar Reilingh liet zich hierbij in het bijzon-der gelden.

Op de foto lijkt het wel of er spoedig weer van die wedstrijden zal worden gehouden. Er staan verschillende personen op, die als het ware willen zeggen: Hoe vind je dat nu, dat wij op de foto staan. Ongetwijfeld werden er in die dagen niet zoveel foto's gemaakt en deed men alle moeite om er ook op te komen. Deze fotograaf heeft er trouwens wel het nodige werk van gemaakt. We vragen ons af, stond hij nog in de berm van de weg of op een schip in het diep.

Van de personen weten we, dat de eigenaar van hotel De Unie, de heer Ludeling erop staat. Naast hem staat zijn vrouw en wel achter het fietsenrek voor het hotel. Naast hem ziet men een man met een fiets, maar die kennen we niet, evenmin als al die andere personen.

Naast het hotel zien we een lager huis er tegen aan leunen, dat is het huidige huis, waarin de winkel van Zwiers tegenwoordig in is gevestigd. Daarnaast, tussen de twee grote bomen door ziet men het huis, waar nu de schoenenzaak van

Landman is gevestigd. Het lijkt ons toe, dat er toentertijd ook al een winkel was. Omstreeks 1900 doorsneed de paal (bovengrondse telefoon), op de foto althans, een huis, waar nu Thiecke woont en toen de woning van een snïkkevaarder moet zijn geweest. Tenslotte zien we als laatste huis links op de foto weer een groot huis. Het zou aan Piet Boon hebben toebehoord, een oom van de huidige familie Boon uit Hoogezand. Zoals reeds gezegd, raakte hotel De Unie om-streeks 1903 in brand en werd verwoest Het is niet meer opgericht en er is daarna een geheel ander gebouw gekomen, dat er thans nog is.

De graan- en meelfabriek van Benes kreeg er een kantoorgebouw met magazijnen. Later werd het kantoor echter verplaatst naar de overkant van de fabriek en in het gebouw aan de Hoofd-straat heeft toen in 1922 de Openbare Leeszaal haar begin gekregen. Op de plaats, waar eens Hotel De Unie stond wonen thans in het gebouw van Benes drie gezinnen, waarvan de mansper--soon in dienst is bij deze firma.

Veel op die plaats is veranderd, maar ook onge- veer hetzelfe gebleven. De telefoonpaal is even- als De Unie verdwenen, de weg is verbeterd, al bemerkt men daar in deze dagen niet zoveel van. Het is ook duidelijk, dat op het moment van het nemen der foto het weer beter was dan de laatste week thans. Een lange warme jas hebben de mensen niet aan. Men kan trouwens zien, dat de mode ook voor de heren wel iets veranderd is. Zo waren we in „Zoals het vroeger was...." even, waar eens De Unie heeft gestaan.

Vorige week waren we bij het hooghoutje, dat dicht bij de Borgercompagniesterbrug lag. We schreven toen over het huis, dat achter het hooghoutje zichtbaar was. Wij veronderstelden, dat daar een apotheker inwoonde. Dat was niet juist. Een andere informatie zegt met zekerheid, dat het bewuste huis werd bewoond door Roele Berg, wiens vader eigenaar was van de scheeps-werf, die rechts van het huis op de foto ligt. Dit huis is later afgebroken.

Genoemde apotheker was een oud-Oost-lndië- ganger, Bielefeld genaamd, en woonde in een huis even verder oostelijk staande en voorko- mende in Het Nieuwsblad van 3 januari j.l. Dit huis staat er nog en wordt thans bewoond door de heer L. J. Elzinga. Bielefeld zelf had de bij- naam „Snovvel" wegens zijn eigenaardige ma- nier van snuiven en praten door de neus.

De kromme palen, liggende aan de waterkant, vormden het zogenaamde kromhout en werden eerst „gebrand" om de gebogen vorm te krijgen, die het houten schip vereiste Men denke b.v. aan de boeg. Hieruit volgt meteen, dat de foto van voor de scheepsbouwrevolutie is. Nadien werden er hoofdzakelijk ijzeren schepen ge- bouwd. Het laatste gedeelte was nog even ter rechtzetting van de foto van vorige week. Van de apotheker werd ons nog verteld, dat hij in sommige gevallen met bloedzuigers werkte. Wellicht werd met die bloedzuigertjes hetzelfde resultaat behaald als thans met modernere mid- delen.