koos swart

Sappemeer
Sappemeer
Sappemeer
Sappemeer
Sappemeer
Sappemeer
Sappemeer
Sappemeer
Sappemeer
Sappemeer
Sappemeer
Sappemeer
Sappemeer
Sappemeer
Sappemeer
Sappemeer
Sappemeer
Sappemeer
Sappemeer
Sappemeer
Sappemeer
Sappemeer
Sappemeer
Sappemeer
Sappemeer

Home

Contact

Copyright © 2017 H. Swart - http://www.koosswart.com

Nostalgie

Zoals het vroeger was....

Foto's en verhalen uit "Het Nieuwsblad" van 1959 & 1960

[In de volksmond "Het Bokkeblad"]

Pagina 16 van 26

Zo mooi als hierboven afgeheeld is Hoogezand— Sappemeer helaas niet gebleven. De foto brengt een stukje natuur in beeld, dat men in de be bouwde kom van een gemeente nog maar zel den aantreft. We hoeven de lezer en de kijker geen opheldering te geven over de plaats, die voor opname van deze foto diende. De groet uit Sappemeer en Slochterstraat zeggen al genoeg. Toch zal het voor de jongere generatie misschien nog moeilijkheden opleveren. Mogelijk zou men de Slochterstraat van thans verkeerd ingaan om het plekje van vroeger, hier afgeheeld, het eerst tegen te komen. Letterlijk alles van de foto is veranderd.

De Slochterstraat kan thans beslist nog niet een lelijke straat worden genoemd, maar de schoon- heid van vroeger is toch wel verdwenen. Men zal de hekjes van thans wellicht mooier vinden dan het lange hek aan de linkerkant van de foto. Dat hek wijst er intussen op hoe de omstandigheden veranderd zijn. De Slochterstraat was toen neg niet zo bewoond als thans. Men moet het dan ook met minder grond óm de woning stellen en daarbij kan men toch zeggen, dat het een ruime straat is gebleven zonder in hoogbouw te vervallen.

Een zekere bekoring gaat er ook nu nog van de Slochterstraat uit. Voor de fietser met de mand (misschien wel een broodkorf), de man met het witte jasje, de andere fietser, die met een voet- ganger een praatje maakt en voor die andere personen op de achtergrond bij de wagen, moet hun Slochterstraat wel een bijzondere bekoring hebben gehad. Wij kennen die personen niet en konden hun dus evenmin vragen om iets over deze prachtige foto te vertellen.

We zijn er echter niet geheel onbekend mee ge- bleven. Neem nu inaar eens het hek aan de lin- kerkant. Het ivas niet zo ver van het Winscho- terdiep vandaan. Men moet namelijk bij Cen- trum Theater op de hoek van de Noorderstraat gaan staan om zich ongeveer op de goede plaats van het hek te bevinden.

Enige jaren geleden was het Centrum Theater nog een herenhuis. Dat kan vrijwel iedereen zich nog wel herinneren, zoals ook meubelhuis Beerta een herenhuis was. In dat herenhuis van Beerta woonde een Douwe Bakker, die later het herenhuis op de plaats van het Centrum Theater ging bewonen, dat voordien aan een familielid van hem, een mevrouw Bakker, toebehoorde. Hierna heeft de familie Edzes het herenhuis nog bewoond.

Op de foto kan men het betreffende herenhuis niet zien, maar het houdt verband met het lange hek. Achter de beide genoemde herenhuizen van de familie Bakker en ook nog achter het oude gemeentehuis strekten zich tuinen uit. Zo

groot kent men ze tegenwoordig in Hoogezand- Sappemeer niet meer. Dat hek sloot die tuinen aan de straatzijde af. Achter dat hek was een natuurlijke rijkdom, hetgeen men op de foto al kan zien. Dat hek vormde de lengtegrens en die liep een behoorlijk stuk in de Slochterstraat door. Men moet nu aan de linkerzijde van de Sloch- terstraat verschillende huizen voor-bijgaan om aan het einde van de vroegere tuinen te komen. Men zal nu het zijwegje naar Prinses Margrietschool en -park voorbij zijn en men kan zelfs wel tot het huis van v. d. Meer gaan om zo ongeveer de lengte van de tuinen achter de twee heren- huizen en het gemeentehuis van Sappemeer te kunnen bepalen. Aan het einde heeft ook nog een koetshuis gelegen. Door het geboomte kunnen we er op de foto niets van ontdekken.

Het zijn prachtige tuinen geweest met vijvertjes en bruggetjes. Men zal ze tevergeefs daar nu nog zoeken en misschien de vijver van het Prinses Margrietpark ervoor aanzien. De school loopt wel op een gedeelte van de vroegere tuinen. Zo heeft de uitbreiding dit mooie plekje en ook het hek verdrongen. .

Aan de rechterkant van de foto ziet men ook nog een klein hekje. Dat was er alleen maai aan het begin van de straat en het had zijn oorzaak. Achter de bomen loopt namelijk een sloot en men moest dus zo aan het begin wel een afbakening hebben. Tussen de bomen door ziet men een groot huis staan. Dat was het huis van Tinga, maar is later afgebroken. Op die plaats staat nu een dubbel huis, waar de weduwe Turkstra in woont. De opening tussen het huis en de hoek van de straat is tegenwoordig op gevuld. Na Schaaphok treft men nog verschillende wonin- gen aan en het is een gesloten geheel geworden. Waar men op bovenstaande foto het grote huis ziet staan, is thans echte/ nog een zijpad en dat voert naar de achterzijde van het Lyceum. Behalve de herinneringen, die de foto in de serie „Zoals het vroeger was....” zal geven, komt men vooral onder de indruk van het prachtige natuurschoon De kruinen van de bomen aan de rechterkant zijn vergroeid met het geboomte achter het hek en vormen als het ware het schip van een kerk.

De lommerrijke straat is verdwenen en de men­sen op de foto zullen er zeker niet aan hebben gedacht, dat men de Slochterstraat zelfs in de zomer van het oude Winschoterdiep tot nieuwe Winschoterdiep door zou kunnen kijken. Een groet uit Sappemeer ziet er nu heel anders uit, de aandacht cn het aangezicht zijn veranderd. We zouden erop willen wijzen om de ansichten van thans goed te bewaren. Over een vijftig jaar kunnen ze misschien weer te pas komen.